Empati nedir?
Aslında bu sözcüğün kelime anlamını çoğumuz biliyoruz.
Bir başkasının hislerini, içinde bulunduğu durumu ve neyi neden yaptığını anlamak için kendimizi onun yerine koymak, onun içinde bulunduğu şartları değerlendirmek ve tüm bunların ışığında olayları yeniden gözden geçirmek…
Dilimize İngilizce’den geçen “empati” kelimesinin Türkçe karşılığı ise: Duygudaşlık.
Ne kadar hoş bir kelime değil mi?
Kardeşlik, arkadaşlık gibi…
Türkçe Dil Kurumu, “duygudaşlık” kelimesini şöyle açıklıyor: Kendini duygu ve düşüncede bir başkasının yerine koyabilme.
Aslında izlememiz gereken yol bize çok açık biçimde tarif edilmiş. Empati bir başkasını anlamamızı sağlar… Peki bir başkasını anlamak bize neler kazandırır?
Empatinin bize faydası nedir?
Empati, bizi daha bağışlayıcı yapar, titreşimimizi pozitifte tutar.
Bir eylemde bulunmadan önce durup düşünmemizi sağlar. Öfke gibi delici duygularla aramıza mesafe koyar.
Olayları soğukkanlılıkla gözden geçirebilmemizi sağlar. Bu sayede önce durup dinlemeyi, sonra kendimizi doğru biçimde ifade etmeyi ve karşımızdakine kendi tavrını sorgulatmayı öğreniriz. Böylece negatif duygular bize zarar veremeden, yüzeyden akıp giderler.
Empati yaptığımızda, doğadaki tüm canlıları anlamaya ve adımlarımızı buna göre atmaya başlarız.
Attığımız her adımda, insanlara, hayvanlara, tüm canlılara yaklaşımımızda, en önce “bu tavrımla ona nasıl hissettiririm” diye düşünürüz.
Hayat koşturmacası içinde her zaman pozitif kalma niyetindeyiz ama çevreyle etkileşim halinde yaşamak zaman zaman duygularımızı negatife çevirebiliyor.
Pozitif kalabilmek için başkalarına da kendilerini iyi hissettirmemiz gerekiyor.
Örn; birine hiç beklemediği bir zamanda bir çiçek aldığımızda nasıl hisseder?
Birinin yaptığı bir işe iltifat ettiğimizde nasıl hisseder?
Başkalarına iyi hissettirdiğimizde, onların hissettiğinden bile daha iyi hissederiz kendimizi.
Yazar Wilhelm Schmid “Kendiyle Dost Olmak” adlı kitabında şöyle diyor:
“Yargılamak kapar insanları, empati ise açar onları, bu insanın kendiyle ilişkisinde de geçerlidir.”
Evet, empatinin sağladığı budur.
Empati yaparak bir başkasını mutlu ettiğimizde biz de mutlu oluruz.
Empati yaparak birine karşı göstereceğimiz öfkeli davranışı durdurduğumuzda, kendimizi kavgadan, çatışmadan geri çekmiş oluruz. Ve bu da bizim ruhsal bütünlüğümüzü korumamıza yardımcı olur.
Bir insanın, bir canlının hayatına dokunmak… Karşılıksız, hiçbir beklenti olmadan. İşte empati, bunu yapabilmemizi sağlar ve bu bize kendimizi belki başka hiçbir şeyin sağlayamayacağı kadar iyi hissettirir.
Elbette ki başkalarını düşünmek, iyilikler yapmak, kendimizi suistimal ettirmek değildir.
Enerji alanımızda, merhamet, sevgi ve duyarlılık hisleri her zaman olmalı ama suistimal edildiğimiz duygusu asla olmamalıdır.
Kötü niyete karşı “görüyorum ama izin vermiyorum” diyebilmeli ve biz iyi niyetimizi korumaya, hayata ve insanlara sevgiyle, iyilikle, anlayışla bakmaya devam edebilmeliyiz.
Çünkü kendi dünyamızı ancak pozitif duygularla dolu bir ruhsal bütünlükle mutlu kılabiliriz.
Empati becerilerimizin her geçen gün daha da geliştiği bir dünya dileğiyle.
